Monotone Campuscultuur

Ik begon haast weer terug te vallen in mijn oude gewoonte om het up-to-date houden van dit weblog enigzins te laten verslonzen, maar vandaar deze update om dat patroon te doorbreken.

Alles gaat voortvarend kan ik wel stellen, goede cijfers bereikt, klassen zijn leuk, met voetbal zijn we helaas uitgeschakeld, ik begin steeds meer feeling te krijgen met al m'n residents, en al m'n vrienden zie ik ook genoeg.

Toch begin ik me wel enigzins te ergeren aan het concept van een campus. Ik ben inmiddels tweemaal uitgeweest in een club in Washington D.C. (naar respectievelijk Paul van Dyk en Armin van Buuren, voor de DJ-kenners), en het viel me op hoe divers de 'echte wereld' is. Meer Aziaten, meer alternatieve mensen, meer oudere mensen; het was verfrissend om in contact te komen met 'de echte wereld'.

De voordelen van een campus zijn onmiskenbaar: alles is dicht bij elkaar, je hebt een focus op het universiteitsleven, alles is overzichtelijk en binnen handbereik (vrienden, eetzalen, lesgebouwen, sportactiviteiten), gemak op en top. Toch creeert zo'n campus helaas ook een relatief monotone subcultuur. Als je de universiteitskrant leest, lees je over alle relevante issues, je hele sociale leven speelt zich af op de campus.

En de cultuur die zich hier ontwikkeld is niet in alle gevallen even gunstig. De alcohol-consumeer cultuur is ronduit belachelijk. Afgelopen weekeinde moesten er 5 studenten naar het ziekenhuis voor actute alcoholvergiftiging, en nog eens 27 anderen zijn in contact gekomen met een autoriteit omdat ze (half)bewusteloos waren. 'Getting thrashed' wordt gecultiveerd. Veelal wordt e.e.a. gerechtvaardigd op maandagochtend door lachen te zeggen 'that was another weekend with lots of bad decision making'.

Het is altijd moeilijk om zulke dingen in een negatief daglicht te zetten, omdat je gelijk ook een beschuldigende schijnwerper plaatst op mensen die juist erg veel plezier beleven met dank aan alcohol. Maar het zou echt op een andere manier moeten - een Spaans professor die iedere zomer zo'n 30 studenten meeneemt naar Sevilla verwoordde treffend hoe anders de alcoholcultuur daar is. Studenten worden dronken, maar gedragen zich binnen bepaalde grenzen, en genieten veel meer van het rustig zitten in een cafe of op een terras en de algemene gezelligheid. In de VS kan je onder de 21 niet in publiek drinken, en de behind closed doors cultuur veroorzaakt veel van deze ellende.

Verder is het 'policy enforcing' gedeelte extreem hypocriet: de meeste mensen die in de Dean's Office werken dronken zelf net zo goed veel alcohol toen ze studeerden, en nu moeten ze het tegengaan? Erg hypocriet. Studenten krijgen als ze betrapt worden lichte maar vervelende sancties, het betalen van een boete en volgen van een online klas bijvoorbeeld. Ze helpen toch nauwelijks, maar zijn wel vervelend. Bizar en hypocriet systeem.

Je zit op een campus al snel opgesloten in een 'bubble', zeker een bubble met erg veel mogelijkheden en prima mensen, maar toch niet het echte leven. Er ontwikkelt automatisch een campuscultuur, en in veel gevallen is dat een product van rijkdom, heterosexualiteit, blank, alcoholdrinkend, en het cultiveren van de eigen gebruiken/gedragingen. Nu wijk ik niet veel af van de marges, maar ik kan me voorstellen dat het af en toe erg lastig kan zijn voor een minderheid om daar doorheen te moeten worstelen. Daarom zie je helaas dat die zich enigzins afscheiden, wat doodzonde is. En er zijn wel mensen die zich bewust zijn van die processen (universiteitsbestuurders, studenten), maar in zo'n afgesloten wereld en zo'n gesloten systeem zijn tegengeluiden gewoon lastig.

Verder kan ik me ook ergeren aan de arrogantie van sommige christenen, en het achterlijke taboe op anti-patriotisme of a-patriotisme. Ik vind het altijd ironisch dat conservatieven claimen veel op te hebben met de constitutie, terwijl ze die praktisch negeren. Claims van 'this is a christian nation' (Reagan) en 'you cannot be a good patriot if you're not a christian' (oude Bush) vertegenwoordigen gevoelens van een substantieel bevolkingsdeel. Patriotisme en religie kunnen een mooie inspiratiebron voor individuen zijn, maar zo gauw ze claimen dat ze samenleving uitsluitend binnen hun denkkaders zou moeten leven, is het gewoonweg irritant. En ook juist iets wat de consitutie absoluut uitsluit door de vrijheden die daarin gegarandeerd worden. Het is ook vrij gewoon om Amerika tot the greatest country te bombarderen, with a great history, maar als Chinezen of Russen dat zouden doen wordt dat weer als gevaarlijk bestempelt: echt kortzichtig dat men niet beseft dat zo'n gevoel/sentiment irrationeel, irrelevant en opschepperig is. Je mag wel trots zijn op je historie en je land, maar wees dat dan aan de hand van concrete gebeurtenissen, en onderbouw het met een visie en argumenten, in plaats van een simpele claim. Er zijn natuurlijk eindeloos veel Amerikanen voor wie dit niet opgaat, maar dat sentiment is wel veel sterker dan in West-Europese landen.

Ik hoop dat ik niet al te gefrustreerd klink, en ik heb zeker nog plezier en uitdagingen genoeg hoor. Maar ik kijk er wel naar uit om volgend jaar een tijdje aan een andere universiteit te studeren. Mijn twee keuzes zijn nu the London School of Economics in Londen (zeer prestigieus kan ik wel zeggen), wat werkelijk waar een fantastische ervaring zou zijn. Maar zeer selectief, dus ik reken er niet op. Ik denk dat ik wel voldoende gekwalicifeerd ben en een goed genoeg essay kan schrijven om te voldoen aan alle kwaliteitseisen, maar er zijn nauwelijks plaatsen beschikbaar (misschien 0, misschien 1, misschien 2), en het is dus extreem competitief. University of Richmond is een erg selectieve en hoog aangeschreven universiteit van zichzelf, dus ik heb geen hoge verwachtingen.

Mijn tweede optie, welke ik recentelijk heb ontdekt, is Edinburgh! Nu ik er wat over opgezocht heb blijkt dat een schitterende een mooie stad en universiteit te zijn, en het is naar mijn inschatting een stuk haalbaarder. Dus wie weet breng ik een tijd door in Schotland, wat me vrij uniek lijkt en me zeker aantrekt.

Tot slot nog een leuk feitje; ik ontbijt op maandag, woensdag en vrijdag altijd met een groep van 4, waarvan 2 meisjes. De vader van een van de meisjes is David Morse ( http://www.imdb.com/name/nm0001556/ ), acteur, genomineerd voor 2 emmy's, hoofdrol in o.a. Disturbia, belangrijke bijrol in o.a. Proof of Life en The Green Mile (de hoofdbewaker). Toch grappig dat ik vroeger die films heb zitten bekijken, compleet onwetend dat ik later regelmatig met die man z'n dochter zou ontbijten.

Tot zover deze update. Misschien zal ik in het vervolg wat meer uitwijden over de financiele crisis of de verkiezingen, want daar zijn ook veel interessante dingen over te zeggen. Veel plezier en succes met alles in Nederland! Reacties, per mail of hieronder zijn altijd welkom, en tot spreeks!