Het einde van het derde semester
Door: Jan Willem
Blijf op de hoogte en volg Jan Willem
13 December 2008 | Verenigde Staten, Richmond
Ik heb vele vermaningen moeten aanhoren over dat ik toch echt beloofd had regelmatiger een bericht te plaatsen. Nouja, ik kan dat op het moment alleen nog maar tegemoet treden door schromelijk laat het een en ander op te schrijven.
Het verbaast me wel hoe anders de universiteitsbeleving hier is dan in Nederland. Zodra je op de campus gaat wonen als eerstejaars ben je onderdeel van een kleine gemeenschap, die aspecten van een familie en van een rivaliteit kent. Je woont zelfstandig, maar toch ook beschermd. Je verkrijgt grote vrijheden en kan jezelf ontwikkelen.
Als eerstejaars ben je nog weinig bewust van die mogelijkheden en hoe dat precies in z'n werking gaat. Het eerste jaar is echt een jaar van wennen aan de werkdruk, je positie vinden, ontdekken wat je allemaal leuk vindt en wat je kan doen.
Als tweedejaars kan je vervolgens optimaal gaan genieten van de keuzes die je gemaakt hebt. Het is wel bijzonder hoeveel dynamiek en mogelijkheden er zijn op een campus van maar ruim 4,000 studenten. Je merkt toch wel dat er een elite verzameld is, als je de achtergronden en perspectieven van veel medestudenten leert kennen door bijzondere informatieuitwisselingen.
Het campussysteem was een van de redenen dat ik in de VS ging studeren, en dat is toch wel zeer goed bevallen, hoewel er ook wat aanmerkingen te maken zijn (zie 2 blogs geleden).
Verder leek het me ook ontzettend interessant om kennis te maken met de Amerikaanse samenleving. Ik zie alles natuurlijk wel door een filter van een zorgeloze campusomgeving met prima voorzieningen en kritische mensen. Omdat ik zoveel kwaliteit om me heen hebt krijg ik misschien een te positieve indruk van de mogelijkheden - hoewel juist hier veel misstanden aan de kaak worden gesteld.
Het ergert me tegenwoordig vaak om iets in het Nederlands te lezen over 'Amerika' of 'Amerikanen'. Ik denk dat er niet veel bevolkingen zijn die zo fundamenteel gekenmerkt worden door diversiteit en uitgestrektheid. Algemene tendensen over bevolkingsgroepen kunnen wel geobserveerd worden, maar veel mensen hebben de nare gewoonte daar een oordeel aan te verbinden. Daarbij vaak niet gehinderd door enige contextuele kennis.
Qua media vind ik overigens, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, dat Amerikaanse en Engelse kwaliteitskranten doorgaans beter over het buitenland berichten dan andersom.
Nu nog 1 essay afronden en 1 tentamen voor de boeg, en dan hoop ik donderdagmorgen op Schiphol te landen.
Tot ziens allen,
en tot schrijfs,
Vriendelijke groeten,
Jan Willem
Het verbaast me wel hoe anders de universiteitsbeleving hier is dan in Nederland. Zodra je op de campus gaat wonen als eerstejaars ben je onderdeel van een kleine gemeenschap, die aspecten van een familie en van een rivaliteit kent. Je woont zelfstandig, maar toch ook beschermd. Je verkrijgt grote vrijheden en kan jezelf ontwikkelen.
Als eerstejaars ben je nog weinig bewust van die mogelijkheden en hoe dat precies in z'n werking gaat. Het eerste jaar is echt een jaar van wennen aan de werkdruk, je positie vinden, ontdekken wat je allemaal leuk vindt en wat je kan doen.
Als tweedejaars kan je vervolgens optimaal gaan genieten van de keuzes die je gemaakt hebt. Het is wel bijzonder hoeveel dynamiek en mogelijkheden er zijn op een campus van maar ruim 4,000 studenten. Je merkt toch wel dat er een elite verzameld is, als je de achtergronden en perspectieven van veel medestudenten leert kennen door bijzondere informatieuitwisselingen.
Het campussysteem was een van de redenen dat ik in de VS ging studeren, en dat is toch wel zeer goed bevallen, hoewel er ook wat aanmerkingen te maken zijn (zie 2 blogs geleden).
Verder leek het me ook ontzettend interessant om kennis te maken met de Amerikaanse samenleving. Ik zie alles natuurlijk wel door een filter van een zorgeloze campusomgeving met prima voorzieningen en kritische mensen. Omdat ik zoveel kwaliteit om me heen hebt krijg ik misschien een te positieve indruk van de mogelijkheden - hoewel juist hier veel misstanden aan de kaak worden gesteld.
Het ergert me tegenwoordig vaak om iets in het Nederlands te lezen over 'Amerika' of 'Amerikanen'. Ik denk dat er niet veel bevolkingen zijn die zo fundamenteel gekenmerkt worden door diversiteit en uitgestrektheid. Algemene tendensen over bevolkingsgroepen kunnen wel geobserveerd worden, maar veel mensen hebben de nare gewoonte daar een oordeel aan te verbinden. Daarbij vaak niet gehinderd door enige contextuele kennis.
Qua media vind ik overigens, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, dat Amerikaanse en Engelse kwaliteitskranten doorgaans beter over het buitenland berichten dan andersom.
Nu nog 1 essay afronden en 1 tentamen voor de boeg, en dan hoop ik donderdagmorgen op Schiphol te landen.
Tot ziens allen,
en tot schrijfs,
Vriendelijke groeten,
Jan Willem
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
