Playback Victorie

De RA training zit er inmiddels op. Ruim anderhalve week team building, leren hoe je een goede gemeenschap opbouwt, conflicten voorkomt of oplost, excursies opzet en wat je administratieve verantwoordelijkheden zijn werd afgesloten met een playbackshow (Lip Sync - wat natuurlijk een betere naam is dan playbacken, je synchroniseert je lippen met de tekst, en je speelt niet iets terug ofzo).

Voor een goede Lip Sync act zijn diverse ingredienten nodig, waarvan ik enkele hieronder zal opnoemen:
- Veel korte fragmenten (max. 35 seconden) uit liedjes, die een gezamenlijk thema hebben
- Amusante choreografie
- Verkleedpartijen en bijpassende attributen
- Afwisseling en grappige dingen
- enthousiasme en een climax

Voor de kenners, waar ik mezelf inmiddels ook toe reken, een beschrijving van de Lip Sync act van mijn groep (de staff van Thomas Hall en Lakeview Hall, 9 man in totaal).

Ons thema was de Olympische Spelen, en de vertegenwoordiging van alle continenten. We gingen het podium op tijdens het Olympisch themanummer, traag bewegend als ware het slow motion. Ikzelf was squashatleet (ook al is dat geen olympische sport), in sportieve kleding met haarband, handdoeksjaal en squashtracket. Verder waren er 2 boksers, 2 worstelaars, wat gymnasten die leuk bewogen en zwaaiden, en een fakkeldrager.

Het volgende nummer was Its A Small World, themanummer van de gelijknamige Disney Attractie. Erg bekend in de VS, grappig deuntje. We stonden hand in hand naar buiten in een cirkel en bewogen ritmisch op en neer terwijl we als cirkel ronddraaiden. Nouja, men zou het moeten zien om het te kunnen begrijpen.

Daarna volgde met soepele overgang (we hadden een theatertechnicushobbyist die daar goed in is) het nummer La Bamba, om Zuid-Amerika/Mexico te vertegenwoordigen. Brian en Imani (erg goede danseres) deden een leuk uitgekiende Salsa dans, wat erg aansloeg. Ik vormde met Emil en Zach een Mexicaanse Mariachi band (voorbeeld: http://www.theonion.com/content/files/images/Sidebox-Mariachi-Band-R.jpg ). Compleet met sombreros, grote glimlach, gitaartjes en ik had dan twee van die dingen waar je ritmisch mee kan schudden.

Vervolgens kwam Toto - Africa. Dan en Bill waren een olifant respectievelijk jaguar die met elkaar stoeiden en een 'toerist' in kartonnen landrover die foto's nam, en op het eind zelf aangevallen werd.

Daarna kwam O-Zone met Dragostea Din Tei, wat dan Europees zou moeten zijn. Bill zat op een stoel en imiteerde een populair youtube filmpje, wat er grappig uitzag.

Het volgende continent was Antarctica - 14 seconde lang ijzige windgeluiden, en we liepen wat verdwaasd en bibberend rond over het podium.

Dit ging vrij snel over in Men At Work - Land Down Under, wat natuurlijk Australie/Oceanie voorstelde. Hier was echt een hilarisch dansje bij, maar dat is extreem lastig te beschrijven.

Toen kwam ik weer ten tonele (na in Antartica gefigureerd te hebben), inmiddels verkleed in kleurige Indisch-achtige kleding. We stonden met z'n 5-en achter elkaar en bewogen steeds omstebeurt wat dan een grappig effect gaf. De muziek was trouwens een of ander Bollywood nummer. Daarna kwam wat mij betreft het absolute hoogtepunt van onze act. We hadden 2 dagen ervoor een rubberen wereldbolletje aan een elastiek gekregen als RA's van het theater departement. Hier hadden we elk een lint aan gebonden. Door het elastiek kan je het zeer snel en gelijkmatig ronddraaien. We stonden allemaal in positie en creeerden zo de Olympische Ringen! Het zag er vrij spectaculair uit, en als ik daar hopelijk snel de foto's van krijg, zal ik zeker niet nalaten deze te posten.

De finale was Frank Sinatra met New York, New York. Daniel stond in pak Frank Sinatra leuk te imiteren, en had een flirtscene Emil als vrouw verkleed met jurk en masker: Daniel probeert Emil op de wang te zoenen, Emil tikt/slaat Daniel op de wang, Emil wordt weggeduwd en Daniel gaat op z'n knieen richting het publiek om de laatste klanken op heroische wijze te playbacken. De rest stond schouder aan schouder erachter, steeds gelijkmatig hun benen in de lucht te gooien.

Nu was ik vantevoren nogal sceptisch over dat hele Lip Sync gedoe, het was achteraf echt een superleuke ervaring: de zaal was superenthousiast en het geeft een aardige kick om voor een uitbundig publiek 'op te treden'. Onze act is overigens tot beste van de avond gekozen. De andere optredens waren ook de moeite van het aanschouwen waard.

De woensdag daarop moest ik Freshman (eerstejaars) inchecken: hun naam afvinken en de kamersleutel verstrekken. Die avond m'n eerst duty avond gehad, verliep rustig.

Bijgevoegd zijn als het goed is 2 foto's, 1 met de hele staff verantwoordelijk voor de mannelijke dorms en de apartementen, en 1 foto met de Staff van Thomas (mijn gebouw), Wood, Dennis en Marsh, die alle onder Area Coordinator Shelley Justice vallen (de vrouw naast wie ik sta, achterste rij rechts).

Morgen komen alle upperclassmen aan, drukke dag dus. Verder nog steeds 25 - 30 graden, dus prima weer. Maandag beginnen de klassen.

Vriendelijke groeten uit de VS,

Jan Willem