Washington en de rest

Geachte lezer,

Ik geloof dat het al weer enige tijd geleden is dat ik een bericht achterliet, dus hoogste tijd.
Over de foto's, te zien zijn enkele foto's van mijn kamer en trip naar Washington. De verregende Amerikaanse vlaggetjes op het grasveld waren onderdeel van de 9/11 herdenking - brought to us by the college Republicans.

Washington is een merkwaardige stad. Er werken zo'n 3/4 miljoen mensen, er wonen ronde 500.000 mensen. Het is een stad aangelegd als hoofdstad en het centrum bestaat eigenlijk uit musea en monumenten. De eerste paar uur dat ik er was dacht ik dat de stad geen echte 'ziel' had, later constateerde ik dat het Amerikaanse verleden en de huidige politiek de ziel is, niet de woonwijken of de winkels (die er nauwelijks zijn, waar ik was).
Veel neoklassieke en veel grote gebouwen, maar er is een hoogtelimiet voor alle gebouwen, dus niets komt boven de +- 5 verdiepingen uit. Dat geeft wel een aparte aanblik, zo'n geegaliseerde stad.

We stapten uit de bus in 'de' grote straat met alle musea, de straat die loopt van het Capitool langs o.a. het nationale geschiedenismuseum, moderne kunst, Amerikaanse kunst, Afrikaanse kunst, luchtvaartmuseum, natuur historisch museum, holocaust museum en nog andere, allemaal gratis te bezoeken musea, richting het Washington Monument (de witte obelisk). Daar recht achter ligt het WW2 memorial en het Lincoln memorial.

Er was in de bus maar plaats voor 50 mensen en het meerendeel was internationale student. Ik heb de dag met Paul, een jongen uit Litouwen, doorgebracht. De eerste halte was het Capitool, interessant om het gebouw van het belangrijkste parlement ter wereld te aanschouwen, verder niet ontzettend bijzonder. We vervolgden ons pad door Chinatown. Ontzettend leuk om allemaal straatjes met Chinese ornamenten, winkels en restaurants te zien. Daarna zijn we de National Archives in geweest, waar we de originele Declaration of Independence hebben gezien alsmede allerlei rariteiten uit de Amerikaanse geschiedenis, bijvoorbeeld de camera die de moord op JFK heeft gefilmd.

De dag dat wij er waren was er een massaal anti-Bush/anti-war protest (zie ook foto's). Massaal in de zin dat het 'aanwezig' was, maar de opkomst was denk ik een paar duizend man, wat ik niet als massale volksopstand zou willen aanschouwen. Toen wij bij het Witte Huis aankwamen was de demonstratie daar ook. Er heerste een wat losbandige en satarische sfeer, en (onfris ruikende) mensen schenen er plezier in te hebben om hun ongenoegen over Bush te uiten. Overigens heb ik hier in Amerika nog geen enkele Bush-fan ontmoet, eigenlijk alleen maar mensen die hem ontzettend dom vinden.

Het Witte Huis was wel gaaf om te zien en stond er heel rustig en vredig bij. Daarna liepen we naar het Washington Monument; gewoon een grote obelisk (je kan er overigens in en naar boven als je vantevoren reserveert; ook het Witte Huis is van binnen te bezichtigen met reservering). Vervolgens kwamen we bij het World War 2 Memorial (op dat moment deed mijn camera raarrr, dus geen heel goede foto's van). Ik vond het wel een indrukwekkend memorial, alle namen van staten en namen van belangrijke veldslagen waren weergegeven. De rechterzijde van de fontein was Atlantic, linkerzijde Pacific. Het gaf wel een gevoel van eenheid; iedere staat omarmde het vredige centrum, iedere staat had bijgedragen.
Het Lincoln Memorial is gewoon een grote tempel met een groot standbeeld en een aantal quotes. Daarna volgde het Vietnam war memorial, wat bouw/beeldhouwkundig het minst ingenieus was, maar wel indrukwekkend. Het Vietnam memorial bestaat (zie foto's) uit zo'n 40 muurplaten, volgeschreven met namen van slachtoffers. En dat zijn er heel veel. Ook staan er 'kaarten' met foto's en gegevens van jongemannen die die dag/dat weekend zoveel jaar geleden gestorven zijn. Het is confronterend om de foto's van gelukkige, praktisch leeftijdsgenoten op de foto's te zien en dan de tekst eronder:
Forever 19 years old
Daarna gingen we naar het Korea monument. De Korea Oorlog wordt vaak de vergeten oorlog genoemd. Toen we daar waren, waren er ook verschillende groepjes Korea-veteranen, en hoe die mannen met elkaar praten was heel apart. Echt een gevoel van intens kameraadschap (terwijl ze elkaar niet kenden); ze wisten wat ze meegemaakt hadden, hoe het was. Het Korea monument bestaat uit een beeldengroep met patrouillerende soldaten en een vijver. Verder zijn er diverse gegevens gegrafeerd, onder andere de deelnemende landen (waaronder Nederland), de gigantische aantallen slachtoffers, vermisten en gewonden en wat teksten als: Freedom is not Free. Ik vond zelf het Korea monument het indrukwekkendst.
Daarna was het een lange wandeling naar het Jefferson Memorial, wederom een tempel met standbeeld en een aantal (gave) quotes. Vervolgens gingen we terug naar de hoofdstraat en hebben we nog even rondgekeken in het luchtvaartmuseum. Toen was het tijd voor de terugreis. Ik vond Washington een erg leuke belevenis, je krijgt echt een indruk van Amerikaanse geschiedenis: veel trots, op de declaration of independence, op sommige presidenten, maar ook veel respect voor mensen die hun leven opofferden voor vrijheid. Het gedeelte van de stad dat ik gezien heb is eigenlijk een aaneenschakeling van monumenten, parken, musea en kantoren.

De trip naar Washington is inmiddels 1,5 week geleden. Vandaag was het ruim 25 graden. Ik moet zeggen dat ik eigenlijk van elk moment hier geniet. Een beschrijving van wat mensen waar ik veel mee omga;
Josh: Roommate, tevens Residential Assistent (hij moet orde en onderlinge band verzorgen op onze hallway, gang waar 18 eerstejaars leven). Hij is zelf tweedejaars. Liberal/democrat, actief voor de Campus Activities Board als muziek coordinator; hij heeft veel muziek, wat gaaf is. We bediscussieren iedere avond de politieke situatie in de wereld, de EU, Amerikaanse presidentsverkiezingen, geschiedenis etc. Echt superaardig. Komt uit de staat Virginia.
Reilly: Woont een aantal kamers verderop, is ontzettend geestig. Groot Daft Punk fan, het idee is om samen met hem en Koray in maart een Daft Punk concert in New York te bezoeken, maar dat is nog ver weg. We spelen dagelijks met z'n vieren een wedstrijd Fifa op de X-box. Uitgesproken politieke opvattingen (stemt nooit op een vrouw voor presidentsverkiezingen) en weet bijzonder weinig over Europa. Van mening dat Amerika van een eenzaam niveau is in de wereld. Komt uit Connecticut.
Koray: Van Turkse afkomst, woont een kamer naast Reilly. Slaapt nauwelijks, ongelooflijk vriendelijk. Weet weinig van de eigen geschiedenis, laat staan van Europa. Koray kan erg goed zingen en komt uit Virginia Beach.
Brian: voormalig buurman, maar kamers geruild met Dominique, en zit nu in een ander gebouw. Pretendeert een ongelooflijk geloof (schrijft namen van aartsengelen op z'n arm?) maar vloekt wel veel en heeft andere merkwaardigheden. Ontzettend oprecht en vriendelijk, extrovert. Hij is in m'n Core klas en heeft een originele inbreng (maar wel wat simpele, wat vaak goed is voor de discussie) in de discussie. Heeft me, net als Reilly en Josh, uitgenodigd voor Thanksgiving om langs te komen in Baltimore (Maryland).
Paul: Internationale student uit Litouwen, een beetje m'n echte vriend van het begin. We gaan tweemaal per week samen naar de gym voor fitness, daarna leert hij mij basketbal en ik hem tafeltennis. Z'n Engels is ruim voldoende voor communicatieniveau maar maakt soms wel aparte schrijf en grammaticafouten. We hebben allebei Introduction to Microeconommics, Calculus, Core Course en bij English Expository Writing zitten we zelfs in dezelfde klas. We werken dus regelmatig samen aan opdrachten in de bibliotheek (verschil is, ik heb Griekse Filosofie, hij iets van muziek).
Suren: Internationale student uit Curacao, spreekt Nederlands. Glimlacht altijd en ontzettend aardig en dynamisch. Houdt van K-Liber en Partysquad muziek. Altijd leuk om in zijn gezelschap te zijn.

Verder zijn er nog een ongeveer vijftal mensen met wie ik bevriend ben; films kijk, feestjes bezoek, naar dinner ga, squash speel etc. maar ik kan niet iedereen beschrijven. Verder is onze hallway geweldig. We zijn denk ik, bij uitstek, de meeste interactieve en gezelligste hallway. We bezitten de Panda cup (zie foto's, staat op onze kamer op een kast), omdat we de meeste sportchallenges hebben gewonnen (2x football, 1x tafeltennis, 1x voetbal).
Komend weekend is Parents Weekend, heel veel ouders komen dan naar de campus. Twee weekenden daarna is het Fall Break, en krijg ik bezoek vanuit Nederland (mam en Wim)! Het weekend daarna staat op de planning om te gaan kamperen met de hallway, wat ongetwijfeld ontzettend gaaf wordt. Virginia wordt ook wel het oostelijke California genoemd vanwege de enorme landschappelijke diversiteit. Dus er staan wat interessante weekenden voor de boeg.

Wat verder grappig is, qua Engels gaat alles uitstekend. Ik word gecomplimenteerd om mijn taalgebruik en schijn een Frans-Canadees (?) accent te hebben. Wat heel frappant is, altijd als ik wakker word heb ik echt in eerste instantie een 'Nederlands' gevoel. Ik denk dat ik nog in het Nederlands droom terwijl ik verder totaal op Engels overgeschakeld ben. Academisch gaat het prima, prima resultaten tot zover.

Ik ben inmiddels een ijshockey fan, na het bezoeken van een Universiteitswedstrijd. Echt een geweldige sport, ontzettend snel en fysiek. Spectaculair.

Dat is het wel zo'n beetje voor nu denk ik. De tv, onderwijstype, sfeer, eten, omgeving en alles is nog steeds schitterend.

Reacties en Emails zijn altijd zeer welkom.

Vriendelijke groeten aan iedereen!

Jan Willem