Thanksgiving en dagen aftellen

Hallo!

Het einde van het semester zit eraan te komen. Komende week is de laatste week met colleges, daarna heb ik een week met final exams en vervolgens vlieg ik, 19 december, terug naar Nederland. Ik moet zeggen dat ik de semester strucuur wel prettig vind; je rondt echt een bepaald onderwerp af in een half jaar. Veel van het uiteindelijke cijfer hangt van de finals af, maar over het algemeen sta ik er nu zeer aardig voor - ik hoop op een A voor economie, A- voor Ancient Greek Philsophy en wiskunde en B+ voor Engels schrijven en Core, maar het is zoals gezegd nog afwachten. Met core hebben we nu een aardige lijst boeken afgewerkt, van Orhan Pamuk, via Plato, Lao-Tzu, Darwin, Nietzsche, Charles Johnson , Gandhi, Marx tot nu Edith Wharton - The House of Mirth. Het is gaaf om de originele teksten van al deze auteurs danwel filosofen te lezen, in plaats van over ze te lezen weet je nu echt hoe ze hun theorieen ontwikkelden en propageerden. En het is onvoorstelbaar hoeveel misverstanden/mispercepties er over met name Darwin, Nietzsche, Marx en ook wel Gandhi zijn. Iedere keer duikt ook weer de vraag over de houdbaarheid van hun werk op: is het specifiek voor hun tijd of is het nog steeds van toepassing op onze samenleving? Core is een grappig vak omdat je alleen maar discussieert in klas (en essay's moet schrijven). Met Ancient Greek Philosophy hebben we de eerste helft van het semester alle pre-Socraten behandeld, de tweede helft ging louter over Plato en Aristoteles. Waar Plato's daadwerkelijke theorieen vrij onrealistisch zijn, is Aristoteles echt fantastisch. Zijn biologische invalshoek ten aanzien van filosofie maakt hem ontzettend degelijk en briljant. Wat betreft economie (m'n favoriete vak), ik had echt geen idee hoeveel meer er schuilgaat achter simpele aanbod en vraagcurves. Verder is het echt een sociale wetenschap, met als doel keuze van mensen uit te leggen of te beschrijven/modelleren. Discussies over de actualiteit of over overheidsbeleid zijn ook erg leuk aan de klas. Wiskunde is nog niet zo heel erg ingewikkeld, alleen er wordt toch een andere manier van werken met grotere nauwkeurigheid (lees: meer vervelende details) verwacht. Engels expository schrijven is op zich best interessant, maar om een echt goed essay te schrijven is veeleisend. Ik ben de professor wel veel meer gaan waarderen, alhoewel ze nog steeds soms verschrikkelijke hoeveelheden werk opgeeft.

Vorige week was het Thanksgiving. De campus sluit dan totaal, je kan niet in je kamer blijven tenzij je ontheffing aanvraagt en er is geen voedselvoorziening. Woensdag 21 november ging ik met de trein richting Baltimore, Maryland, om een lang weekend bij een goede vriend, Brian, te verblijven. Aanvankelijk verliep de reis voorspoedig, we kenden slechts 20 minuten vertraging bij vertrek (wat niet veel is op de meest bereisde dag in het jaar). Echter, toen we verwachtten aangekomen te zijn, openden de deuren van de trein niet. Plotseling begon de trein te accelereren... en de volgende stop was in Delaware, 40 minuten verder. Ongeveer 10 mensen (iedereen uit de laatste 2 coupe's die uit had willen stappen) zaten nog vast in de trein. De treinmaatschappij zorgde wel ontzettend goed voor ons, 3 mensen namen onze gegevens op om een coupon op te sturen, bleven bij ons om over te stappen (2 waren conducteurs, 1 was een service man). Ze verontschuldigden zich uitgebreid en we kregen eten en drinken aangeboden. De trein is overigens echt veel meer een belevenis dan het in Nederland is. In de optimale bezetting heeft elke conducteur slechts 2 coupe's, om zoveel mogelijk mensen persoonlijk te begeleiden. Je koopt een ticket voor een specifieke trein, moet je ID laten zien bij aankoop en je ticket ondertekenen. De Nederlandse treinen zijn eigenlijk meer metro's vergeleken met het Amerikaanse systeem.

Ander detail, toen we overgestapt waren om terug naar Baltimore te gaan mochten we plaatsnemen in de Eerste Klas. We zaten daar met twee pasgemaakte vriendinnen, studentes van Virgina Commonwealth University (ook uit Richmond) die ook naar Baltimore moesten. Een zwarte medewerker van de treinmaatschappij kwam op ons af, vriendelijk vertellend dat hij names de treinmaatschappij ontzettend goed voor ons zou zorgen, hij zou ons toegang verlenen tot een speciale kamer met televisie en de beste stoelen - als we hem de trap op zouden volgen. Nou de trap was tamelijk onlogisch, dus Brian zei: you must be kidding us. Of course I am, was zijn antwoord, en hij liep weg. Echt een ontzettend raar en onnodig moment, wij zaten gewoon rustig en blijkbaar voelde hij de noodzaak om ons op een niet grappige manier in de maling te nemen. We waren het er allemaal over eens dat het echt raar en onnodig was; als we nou arrogant gedrag vertoond hadden was er misschien een aanleiding geweest. Later vertelde Brian, en anderen vertelden precies hetzelfde, dat die medewerker dat zeer waarschijnlijk deed omdat wij blank zijn. Er is bij sommigen uit de zwarte gemeenschap een soort van afgunst en afkeer. De raciale verhouding in Amerika is echt zo raar. Praktisch merk je er weinig van, omdat het publieke leven bedekt is met een grote mantel van correctheid. Die correctheid heerst ook in, laat ik een zeer grove inschatting maken, 80% van de Amerikaanse private huishouden. Echter zo'n 20% van de blanke bevolking heeft nog altijd, op een bepaald niveau (niet gewelddadig en meestal niet haatdragend)een bepaalde afkeer van zwarten. Het gevoel dat ze een andere cultuur aanhangen (waar men op neerkijkt), met rap, gang wars, agressiviteit jegens anderen. In de zwarte gemeenschap zijn er procentueel meer 'racisten': mensen die een afkeer voelen wegens de andere groep, omdat ze kansarmer zijn, een diepe haat kennen tegen rijke (soms racistische) blanken etc. Ik denk, over de algemeen, dat zwarten haatdragender zijn, en blanken neerbuigender. In ieder geval, dat conflict bestaat nog steeds, en op microniveau leidt dat of tot confrontatie of tot ontwijking. Ik denk dat het allemaal al een stuk beter is dan een jaar of 40 geleden, maar het is nog een rare tegenstelling. Zoals gezegd overigens, de overgrote meerderheid van Amerikanen (blank, zwart, hispanic) leeft harmonieus met elkaar; er is nog wel een segregatie tussen bepaalde groepen. Ik heb overigens vast onjuiste claims en constateringen gedaan; het is heel moeilijk om over dit onderwerp echt een waarheid te formuleren.

Aangekomen in Baltimore wist de taxichauffeur niet de weg naar Lutherville (een suburb waar Brian woont, 20 minuten van Baltimore). Uiteindelijk kwamen we laat op woensdagavond aan, maar we gingen gelijk door naar een verjaardagsfeestje van een vriend van Brian. Het eerste opmerkelijke was - het was een feestje met 17 - 19 jarigen, en, wat ik in Nederland al een aantal jaren niet meer meegemaakt hebt (overigens heb ik hier op de universiteit ook nog geen feestje zonder alcohol meegemaakt), er was geen alcohol. Er waren een stuk of 8 mensen, allen bijzonder vriendelijk. We hebben voornamelijk gepraat en een lange tijd een bordspel gespeeld (Apples & Apples); het was een gezellige avond.
Donderdag was dan Thanksgiving, een dag die draait om slapen en eten, en van beide heb ik uitgebreid genoten. We, in dit geval Brian's ouders en zus, 2 vrienden van de ouders (een echtpaar), Brian en ikzelf, aten in de speciale dining room met prachtig servies. De kalkoen was uiteraard present, met allerlei soorten zoete moes en aardappelpuree en bessen en talloze andere dingen. Voor het dessert had ik een taart meegebracht (Pecan), wat het totaal op drie bracht (Apple en Pumpkin waren de overige keuzes). Brian's ouders waren ontzettend aardige en leuke mensen. Zijn moeder is professor Spaans aan Loyola College, een degelijk Jezuietencollege, zijn vader is een dokter werkend voor de overheid om (inter)nationale classificatie en registratiesystemen op te zetten / te verbeteren met modernere technieken. Zijn zus studeert een combinatie van natuurkunde en civiele techniek aan Cornell, waar ook de moeder gestudeerd had. Ze waren ontzettend blij verrast toen ik vertelde dat mijn oom ook, ik geloof een jaar, aan Cornell had gestudeerd/onderzocht. Het was wel grappig om allemaal verhalen over Cornell te horen, waar je echt vrijwel alle denkbare studies kunt studeren en sommige gebouwen identiek zijn aan die in de Harry Potter films (de eetzaal in Harry Potter is een eetzaal in Cambridge, waarop sommige Cornell zalen gebaseerd zijn). Die vrijdag bezochten Brian en ik Baltimore. Baltimore is een zusterstad van Rotterdam, beiden hebben dan ook een maritiem karakter. Allereerst bekeken we het aquarium, wat vergelijkbaar is met het Oceanium in Diergaarde Blijdorp, erg leuk dus. Na een lunch in een sportcafe (alle populaire sporten overal te zien op schermen) hebben we wat winkels bezocht (een drukte van jewelste, sinds het christmas shopping seizoen start de vrijdag na thanksgiving) en een grote onderzeeers uit WW2. Zaterdag zijn we met een groep van 10 wezen paintballen, wat echt ontzettend leuk is. Een combinatie van adrenalineverwerking, schietvaardigheid, uithoudingsvermogen en tactiek maakt het tot een superactiviteit. Die zaterdag was er helaas ook noodzaak tot huiswerk. Zondagochtend bezochten we een vriend van Brian, welke woonde aan een waterreservoir (een mooi meer tussen heuvels). We hebben met twee honden een 'hike' gedaan voor een paar uur door de heuvels langs het meer, echt schitterende natuur. Zondag was het tijd voor afscheid en de treinreis terug. Ik heb echt een super tijd gehad in Baltimore.

Wat verder gigantisch is op het moment: ons football team haalde de play-offs en heeft de eerste 2 wedstrijden gewonnen, we staan in de halve finale van onze divisie! Echt een uitmuntende prestatie, we hebben een aantal gerennomeerde teams verslagen. Komend weekend is de halve finale in North-Caroline, waar ik niet heenkan vanwege finals. De week erop echter, zijn mijn examens voorbij: mochten we de finale halen hoop ik de mogelijkheid te hebben om de wedstrijd in Tennessee te bezoeken. Sportteams van de universiteit zijn echt leuk, om aan te moedigen, voor een goede sfeer, eenheidsgevoel etcetera.

Wel, dat is het denk ik wel voor nu. Ik ben op dit moment bezig om met Spring Break met een groepsprogramma naar New Orleans te gaan om opbouwwerk te doen (kinder tehuizen helpen, lesgeven, dingen herstellen, of wat er allemaal te doen is, het concrete hoor ik later wel). Ik hoop dat dat gaat lukken.

Berichten stel ik zeer op prijs! Vriendelijke groeten en tot eind december!

Jan Willem